يك زمان غافل شدم صد سال راهم دور شد
انقدر بيراهه رفتم تا دوچشمم كور شد
در دياري كه كسي نيست يار كسي
يا رب اي كاش نيفتد به كسي كار كسي
در دياري كه يار قاضي باشد
محكوم شدن به چوب دارعشق است
حدیث عشق من و تو...
حدیث ابر بهاریست...
تو از قبیله لبخند من از قبیله اندوه...
فضای فاصله صد آه...
فضای فاصله صد کوه...
تو از سپیده و نوری...
من از شقایق گلگون..
گر هُـــــــــرم نفسهــــــــایت به داغــــســــــتان لبهــــــــایم گل تبـــــخــــــال بنشــــاند؛
من این تبخــــال شـــــیرین را که تنهــــــــا یادگار توست...
به دنیــــــایی نمـــــــی بخشم!